Профессор имтихан ваҡытында бер студенттың шпаргалка сығарырға маташҡанын күреп ҡала. Күҙәтә башлай. Мауығып китә.
Икеһе лә тирләп төшә. Һөҙөмтәлә профессор түҙмәйенсә:
- Әйҙә инде, сығар, ҡыйыуыраҡ, - ти.
Имтиханда профессор студенттан һорай:
- Ниңә мин һеҙҙе бер ҡасан да лекцияларҙа күрмәнем?
- Ә мин һәр саҡ колонна артында ултыра инем.
- Бер колонна артында шул хәтлем кеше ултыра ала, тип күҙ алдына ла килтермәгән инем.
Парк эскәмйәһендә студент ултыра. Эргәһенән кисә уға «икеле» ҡуйған профессор үтеп бара. Студент, һикереп тороп:
- Һаумыһығыҙ, Иҙрис Ғәзизович, -ти.
- Мин аңралар менән һаулыҡ һорашмайым, - ти профессор эре генә.
- Ә мин һорашам, - тигән егет.