– Нимә тиһендәр! Эсә тиҙәрҙер инде! – Хәйрүш “ҡуй инде” тигәнде белдереп, ҡулын һелтәне. – Ҡыҙыҡ ҡына ул беҙҙең халыҡ, тота ла мине эсә, тиҙәр. Әлдә бер мин бар әле. Как будто үҙҙәре эсмәй инде. Ауыҙҙарын тегеп ҡуйғандар, тиерһең. – Хәйрүш тағы иптәшенә ҡараны.
– Бына һин минән дә күберәк эсәһеңдер әле. Шул кешегә күренеп йөрөмәүең бар. Бүтәндәр ҙә суфый түгел. Ана Яңы йыл корпоративында шешәләрҙе бер-бер артлы тыпылдатып ҡына торҙолар. Ә мин ауыҙға ла алманым. Һин дә эстең, хатта машинаңды ҡалдырып ҡайттың. Ә бит һине берәү ҙә “эсә” тимәй. Ә мине эскесе тип кенә торалар. Улай тип кенә әйтһәләр бер хәл. Алкаш, тиҙәрҙер әле. Үҙҙәре ҡысҡырып әйтмәһә лә, күҙҙәре һөйләп тора. Бына һин дә шулай уйлайһың бит. Шулай бит? – Хәйрүш “эйе” тигән һүҙҙе көтөп иптәшенә ҡараны.
- Юҡсы, ниңә улай тип әйтәйем?!
– Китсәле, танма! Мин юҡта әллә нимә тип әйтәһеңдер әле. Эсә тигәс тә, мин бөткән алкаштыр шул. Эсмәйем тиһәм, эсмәйем дә ҡуям. Как будто миндә силавулие юҡ, – унан Хәйрүш өсөнсөбөҙ ултырған ултырғыстың буш икәнлеген шәйләп ҡалды.
– Юҡмы әллә?
– Шулай, ахырыһы...
– “Киткәнме”?
– Белмәйем.
– Бына ул, исмаһам, эсә тигәс тә эсә. Ай буйы шешә ҡосаҡлап ята ла аҙаҡ балнисҡа бара. Бушҡа аҡса әрәм итеп йөрөүе инде. Шуға балаларына кәнфит-маҙар алып ҡайтһа, лутсы булыр ине. Силавулие булмағас, личитсә иттең ни, итмәнең ни. Теге ваҡытта ла шулай булды бит. Балнистан сығып өлгөрмәне – тағы кәгә башланы. Ә бына мин унда барғаным да юҡ, бармаясаҡмын да, үлһәм дә, ике аяғымдың береһен баҫаһы түгелмен. Мин эсмәйем тиһәм, эсмәйем. Бында бөткән алкаш барҙыр шул...
Унан Хәйрүш йәнә иптәшенә ҡараны:
– Ышанмайһыңмы?
– Ниңә ышанмай, ти. Ышанам!
– Юҡ, ышанмайһың! Ана күҙҙәрең һөйләп тора. Ышанмайһың, был алкаш тағы нығыраҡ эсһә ярар ине, тип уйлайһыңдыр әле.
– Юҡсы! Һин нимә!
– Ысын, аптырайым мин беҙҙең халыҡҡа, – тип һүҙен дауам итте Хәйрүш. – Нилектән шулай тар күңелле икәндәр ул? Тоталар ҙа “эсә” тиҙәр. Бер мин генә эсәмдер шул. Теге ваҡыт эсә тигән булып эштән ҡыуҙылар. Минән ҡотолорға бер сәбәп кенә инде. Юҡҡа сыҡһын был, тиҙәрҙер инде. Ывсе, бынан һуң ауыҙыма ла алмайым. Бында бөткән алкаш барҙыр шул, – Хәйруш шулай һөйләнә-һөйләнә ишеккә ынтылды. Унан, кире боролоп, иптәшенән күпмелер аҡса һорап алды.
– Эскесе барҙыр шул, – тигән һүҙе ишетелде.
Бер аҙҙан ҡуйынына бер ярты ҡыҫтырған Хәйрүш килеп инде. Баҡтиһәң, магазинға сыҡҡан икән. Ул шешәнең бөкөһөн ҡайырып ҡына асты ла әжәл дарыуын сынаяҡҡа ҡойҙо.
– Мин күп эсәмдер шул. Бына шулай тамсылап-тамсылап эсһәм, бер нимә лә булмай ул, – тип һөйләнде. – Как будто минең силавулие юҡ. – Уныһын тамағына оҙатҡас, тағы шешәһенә үрелде...
-– Баш ҡутарылып килә ине, ҡайһылай шәп булды. Ошоно ғына эсәм дә бүлше ауыҙыма ла алмайым. Бында эскесе кеше барҙыр шул. Тоталар ҙа шулай тиҙәр. Үҙҙәрен белһендәр әле.
Бынан һуң Хәйруш тағы ике аҙнаға юғалды...