"Сит кешенең әйберен алғанһың бит!"

Ундай хәбәргә бигүк ышанып бармаһа ла, юлға сыҡты Сәғиҙә. Әбейҙең өйөндә халыҡ шаҡтай йыйылғайны. “Былай булғас, дөрөҫтөр инде, кеше тикмәгә йөрөмәҫ”, - тип үҙен йыуатты ул.

Сират уға ла етте. Етмеш йәштәрҙәге сыуаш әбейе ҡатынға ҡарап торҙо ла:

- Һин бит сит кешенең әйберен алғанһың! - тигәс, Сәғиҙә аптырап китте. Уңайһыҙланып ҡына:

- Ғүмере кеше әйберен урлағаным булманы, - тине.

- Миң һиңә урлағанһың тимәйем бит. - тине әбей. - Ныҡлабыраҡ уйла әле.

Шул мәл Сәғиҙәнең башына келт итеп бер ваҡиға иҫенә төштө. Ярты йыл элек самаһы ире уға ҡул сәғәте табып алып ҡайтып бирҙе бит.

- Ирем ошо сәғәтте табып алғайны, - тип беләгендәге сәғәтте күрһәтте ул. Әбей уға шунда уҡ был сәғәте сисеп, ергә күмергә кәңәш бирҙе.

- Икенселәй бер ваҡытта ла кеше әйберен алма, - тине ул. - Ҡайһы берәүҙәр насар ауырыуҙарынан, уйҙарынан, проблемаларынан ҡотолор өсөн үҙҙәренең әйберҙәрен махсус рәүештә ташлап ҡалдыра. Балаларығыҙҙы ла шуға өйрәтегеҙ, - тип Сәғиҙәгә өшкөрөп тоҙ бирҙе.

Бер нисә аҙнанан, ысынлап та, Сәғиҙәнең хәле һәйбәтләнә башланы.